کورش زارعی بهجانی

هنگامی که نزد آموزگار یا در مجلس های دانش نشستید، نزدیک هم شوید و برخی پشت برخی دیگربنشیند . مانند دوران جاهلیت پراکنده منشینید . [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله]

سیره اخلاقی و تربیتی امام رضا(ع)

سیره اخلاقی و تربیتی اهل بیت عصمت و طهارت(ع) می تواند چراغی باشد برای پیمودن راههای زندگی، چرا که همه رفتارهای ایشان از کرامت و بزرگواری پیامبر اکرم(ص) سرچشمه می گیرد. به کار بردن سیره انبیا و اولیای الهی، نه تنها موجب هدایت فرد در رسیدن به تکامل وی می شود، بلکه می تواند جامعه ای را از هلاکت و انحطاط نجات بخشیده زیرا آنان قرآن ناطقند و قرآن نیز صفحه صفحه زندگی انسان را ورق زده و هر ورقش راهنمایی است برای بهتر زیستن و زودتر به مراتب کمال انسانیت رسیدن. امام رضا(ع) نیز به عنوان الگوی کاملی برای انسانها، چه در دوران زندگی و حیات و چه برای مردمان پس از خود، دارای سرشتهایی بود که همگان را به شگفتی وامی داشت و دوست و دشمن را فریفته و شیفته خود می ساخت. و علت این که ایشان را "رضا" نامیدند، نیز همین است.

"أحمدبن أبی نصربزنطی" می گوید: به امام جواد(ع) گفتم که گروهی از مخالفان شما گمان می کنند پدرت(ع ) را مأمون "رضا" نامید، چون برای ولایتعهدی راضی شد. امام جواد(ع) فرمود:"به خدا قسم دروغ می گویند، بلکه خداوند او را "رضا" نامید، زیرا او پسندیده خدا در آسمانها و پسندیده رسول و ائمه در روی زمین بود." پس گفتم: آیا هر یک از اجداد گذشته شما، چنین نبودند؟ گفت: بلی. گفتم: پس چرا از بین همه آنها، پدر شما را "رضا" نامید؟ گفت زیرا مخالفان از دشمنانش و موافقان از دوستانش، از او راضی بودند. به خاطر همین، از بین، همه آباء او (ع)، او را "رضا" نامیدند. عموم تاریخ نگاران نوشته اند."حضرت رضا(ع) افضل و افصح زمان، پر جود و کریم، متواضع و مهربان، با صلابت و با وقار، پر تقوا و انسان دوست، یتیم نواز و بخشنده، با مهابت و بزرگوار بود. هیچ وقت سخن کسی را قطع نمی کرد، هیچ وقت کسی را از خود نمی رنجاند، همیشه متبسم و گشاده رو بود، به عهد خود وفا می کرد، حاجت نیازمندان را بر می آورد، همه از او راضی بودند، با زیردستان و خدمتگزاران مهربان بود و بر سر یک سفره با آنان غذا می خورد. میهمان نوازی امام میهمان نوازی، یکی از خصلتهای خوب انسانی است که در مکتب اسلام به آن سفارش زیادی شده است. پیشوایان دینی ما نیز با برخورد انسانی و عاطفی با میهمانان خود، به ما می آموزند که نه تنها باید میهمانان را گرامی داشت، بلکه باید نیاز آنان را نیز برآورده کرد. أحمد بن أبی نصربزنطی می گوید: امام رضا(ع) برای من مرکبی فرستاد. من بر آن سوار شدم و به خدمت ایشان رفتم و تا شب هنگام در خدمت امام رضا(ع) بودم.

حضرت(ع) فرمود:با سه شرط این دعوت را می پذیرم: 1-آنکه از خارج منزل چیزی تهیه نکنی. 2-آنچه در منزل موجود است، از ما مضایقه نکنی. 3-به عیال و فرزندان سخت نگیری که از حق آنها برای پذیرایی میهمان کم کنی.

وقتی برخاستم، فرمودند: امشب نمی توانی به مدینه برگردی. گفتم: بله، فدایت شوم. فرمودند: پس امشب را نزد ما بمان و سپیده دم راه را در پیش گیر و برو. سپس به خدمتکار خود فرمود: رختخواب مرا برای او بگستران و روانداز مرا بر رویش بینداز و بالش مرا زیر سرش قرارده ... . در روایتی آمده است: برای حضرت رضا(ع) میهمانی آمد و نزد او نشست و با ایشان قسمتی از شب را مشغول مذاکره و گفتگو بود. ناگهان، چراغ عیب پیدا کرد. مرد میهمان دستش را دراز کرد تا چراغ را اصلاح کند. حضرت مانع شد. و خود به تنهایی چراغ را اصلاح کردند و فرمودند: ما میهمان را به کار وا نمی داریم. "

منبع: تبیان

+کورش زارعی بهجانی دوشنبه 86 آبان 28 1:44 عصر پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

ما ز بالاییم و بالا می‏رویم!

+کورش زارعی بهجانی شنبه 86 آبان 26 8:32 عصر پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

مردی که باعث تغییر حکم خدا شد؟!

در صدر اسلام آنگاه که خداوند روزه را بر مسلمانان واجب نمود، حکم روزه و شرایط آن، چنان بود که اگر شبِ ماه رمضان مسلمانى را خواب مى‌ربود، خوردن و آشامیدن بر او حرام مى‌شد و نیز در تمام ماه مبارک رمضان آمیزش با همسران در روز و شب تحریم شده بود.

روزی از روزهای ماه رمضان آن دوران، مسلمانی از یاران پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به نام ابن جبیر که پیرمرد ناتوانى بود، و تمام روز را روزه داشت، هنگام افطار بعد از یک روز پر مشغله و همراه با کوله‌باری از خستگی به خانه خود برگشت و همچنان که منتظرِ پهن شدن سفره افطار بود و همسرش رفته بود تا برایش غذا حاضر نماید، خوابش برد. وقتى بیدار شد، مطابق حکم خداوند او دیگر اجازه‌ی خوردن نداشت لذا افطار نکرد و با همان حال به رختخواب رفت و شب را به صبح رساند.

ایام، ایام جنگ خندق بود و مسلمانان مشغول حفر گودال به دور شهر بودند، مرد داستان ما، صبح در حالى که روزه‌‌ی دیروزش را به روزه‌ی امروز چسبانده بود براى کندن خندق به دوستان مجاهد خود پیوست. اما در گرماگرم کار سرو قامت این مرد بزرگ از شدت ضعف و گرسنگى، بر زمین افتاد و بیهوش شده.

همه دور مرد جمع شده بودند و همه سخت نگران حالش بودن. اوضاع چنان بود که پیامبر اکرم وقتی بالاى سرش آمد، دلِ نازک و پر مهر او نیز از دیدن این منظره به درد آمد و تأثّر تمام سینه‌اش را درنوردید.

آنچه بر سر ابن جبیر آمده بود موجب شد تا خداوند احکام روزه را تغییر دهد و فرمان کند که: أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَ أَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللّهُ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَخْتانُونَ أَنفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَ عَفَا عَنکُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُواْ مَا کَتَبَ اللّهُ لَکُمْ وَ کُلُواْ وَ اشْرَبُواْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّیَامَ إِلَى الَّلیْلِ وَ لاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ تِلْکَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ

همبستری با زنانتان در شب ماه روزه بر شما حلال شد آنها پوشش شمایند و شما پوشش آنهایید خدا می‌دانست که شما به خویشتن خیانت می‌ورزید، پس توبه شما را بپذیرفت و شما را عفو کرد اکنون با آنها همبستر شوید و آنچه را که خدا بر شما مقرر گردانیده است انجام دهید، و بخورید و بیاشامید تا رشته روشن صبحدم در تاریکی شب آشکار شود و روزه را به شب برسانید و چون در مسجد اعتکاف کنید، با زنان همبستر مشوید اینها حدود فرمان خداست، پیشتر نیایید، خدا آیات خود را اینچنین بیان می‌کند، باشد که به پرهیزگاری برسند.(سوره‌ی مبارکه بقره، آیه 187)

منبع: تبیان

+کورش زارعی بهجانی چهارشنبه 86 آبان 23 8:23 صبح پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

راز نماز فرادی!!!

شخصی در نماز جماعت حاضر نمی‏شد و همواره نمازهایش را به تنهایی و فرادی می‏خواند. به او گفتند چرا نمازت را فرادی می‏خوانی و در جماعت شرکت نمی‏کنی؟ گفت: چون خداوند خودش فرموده: " انَّ الصَّلوةَ تنهی".*

پایین نوشت:

*عنکبوت/ 45" ان الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر"

ترجمه:( نماز (انسان را) از ززشتی و گناه نهی می کند.

منابع:

1- محمدی، محمد حسین، هزا رو یک حکایت قرآنی، ص614.

2- تبیان

+کورش زارعی بهجانی دوشنبه 86 آبان 21 3:40 عصر پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

تعدد زوجات، محال یا ممکن؟!

روزى، ابن ابى العوجاء، یکى از دانشمندان مخالف اسلام، پرسشى درباره تعدد زوجات، مطرح کرد و گفت: قرآن از سویى در آیه سومِ سوره نساء، مى فرماید:

(فَانْکِحُوا ما طابَ لَکُمْ مِنَ النّساءِ مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباع فَاِنْ خِفْتُمْ اَلاّ تَعْدِلُوا فَواحِدة) یعنى: "با زنان پاک مسلمان ازدواج کنید، با دو یا سه و یا چهار زن؛ و اگر مى ترسید میان آنها به عدالت رفتار نکنید، پس به یک همسر اکتفا کنید”.

و از سوئى دیگر در آیه 129 همین سوره مى فرماید:

(وَ لَنْ تَسْتَطیعُوا اَنْ تَعْدِلُوا بَیْنَ النِّساءِ وَ لَوْ حَرَصْتُمْ) یعنى: “هرگز نمى توانید، میان زنان به عدالت رفتار کنید؛ هر چند در این راه بکوشید”.

با ضمیمه کردن آیه دوم به آیه اول در می یابیم که تعدد زوجات در اسلام ممنوع است؛ زیرا تعدد زوجات مشروط به عدالت است و عدالت هم ممکن نیست. پس تعدد زوجات در اسلام حرام است.

هشام از پاسخ باز ماند و از ابن ابى العوجاء فرصت خواسته و براى گرفتن پاسخ به مدینه شتافت. هشام سخن ابن ابى العوجاء را براى حضرت امام صادق علیه السّلام باز گفت. امام فرمود: منظور از عدالت در آیه سومِ سوره نساء، عدالت در نفقه و رعایت حقوق همسرى و طرز رفتار و کردار است؛ و مراد از آیه 129 همین سوره، عدالت در تمایلات قلبى است.

بنابراین تعدد زوجات در اسلام حرام نیست و با شرایطى جایز است.

هشام از سفر برگشت و پاسخ را در اختیار ابن ابى العوجاء قرار داد. او سوگند یاد کرد که این پاسخ از تو (هشام) نیست.

----------------------------------

پایین نوشت:

شایان ذکر است که تفسیر عدالتبه دو معنا به علت قرائن موجود در هر دو آیه است زیرا در ادامه آیه 129 سوره نساء آمده است: «فَلا تَمیلُوا کُلَّ المَیْلِ فَتَذرُوها کَالْمُعَلَّقَةِ» ؛ تمام علاقه قلبى خود را متوجه به یک همسر نکنید تا آن زن دیگر را سرگشته و بلاتکلیف رها کنید» ؛بنابراین با این تعبیر، تعارض ظاهری آیات مرتفع می گردد.

منابع:

1- پاک نیا، عبدالکریم، جلوه هایی از نور قرآن در مناظره ها، قصه ها و نکته ها

2- تبیان

+کورش زارعی بهجانی شنبه 86 آبان 19 3:18 عصر پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

کلمه‌ای شفابخش در قرآن کریم!

آیت الله حسن زاده آملی در کتاب هزار و یک نکته می گوید:

یکی از مشایخ روایت می کرد که در سوره‌ی مبارکه"یس" اسمی هست که برطرف می‌شود به برکت آن کوری مادر زادی و پیسی.

پرسیدند:

آیا اگر کسی تمام سوره را بخواند نفعی از این مقوله که می‌گویی به او خواهد رسید؟

جواب داد:

هر گاه حکیم یک دوا را برای مریضی مقرر کرده باشد و آن دوا در دکان عطاری باشد و مریض برود تمام ادویه دکان را بخورد آیا نفعی به او خواهد رسید؟

منابع:

1- حسن زاده آملی، حسن، هزار و یک نکته، نکته170.

2- تبیان

+کورش زارعی بهجانی چهارشنبه 86 آبان 16 9:21 صبح پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

مادری که دنبال عروس بهشتی بود!!!

گویند در بصره بازرگانى بود با امانت و دیانت، و مال بسیار داشت و یک پسر بیش نداشت و آن پسر در غایت جمال و کمال و بلاغت و فصاحت بود.

چون آن مرد وفات کرد و پسر به حد بلاغت رسید، بزرگان بصره به دامادى او رغبت کردند.

مادرش گفت: مرا عروسِ پسر، همچو پسر، خوب مى‌باید در کمال و جمال و کیاست و فصاحت و بلاغت. تا روزى اتفاق افتاد که مادرِ این پسر به کوچه مى‌رفت. گذرش بر مجلس منصور عمار افتاد.

منصور تفسیر این آیه مى کرد که: "وَ حُورٌ عِین کَاَمثالِ اللُؤ لُؤِ المََکنُون" (1) و بیان صفتِ قد و خد (2) و ضیاء(3) و جمال حوران مى‌کرد.

زن آواز داد که اى شیخ! این چنین حورى به که دهند؟

گفت: به کسى که کابین (4) بدهد.

گفت: کابین ایشان چه باشد؟

گفت: نماز شب و روزه و صدقه و جان در راه حق فدا کردن.

گفت: اگر این جمله قبول کنم، تو قبول مى‌کنى که یکى از این [حوریان] به پسرم دهند.

گفت: آرى.

پیرزن به خانه رفت و هزار دینار زر برگرفت و پیش شیخ آورد و گفت: بستان این هزار دینار شکر بهاست، به درویشان ده.

روزى چند برآمد، خبر در شهر افتاد که کفار قصد مسلمانان کردند. مسلمانان بیرون رفتند.

پیرزن پسر را بر مرکبى نشاند با سلاح تمام و به میدان فرستاد و گفت: اى جان مادر! جهد کن تا به عروس خود برسى. پس چون [به] حرب (5) پیوستند، آن جوان به معرکه آمد و حرب مى‌کرد و دشمن مى‌کُشت و هر ساعت رو سوى آسمان مى‌کرد، مى‌خندید و به نشاط هر چه تمامتر مى‌رفت.

گفتم آخـــر بـه وقـت جـان دادن

این چه خندیدن است و اِستادن

گفت: خـوبـان چـو پـرده بر گیرند

عـاشقـان پیششان چنین میرند

منصور عمار گفت: اى جوان! مراسم حرب ندانى، دلیرى مکن تا چشم بد در کارت نرسد.

گفت: اى شیخ! آنچه مى‌بینم اگر تو بینى سعى زیادت کنى.

ناگاه در آن کوشش زخمى بر جوان آمد و شربت شهادت نوش کرد.

منصور گفت: در آن میان کُشتگاه مى‌گشتم، جوان را دیدم که خون از جراحتش مى‌رفت و نور از رخسارش مى‌درخشید. وى را دفن کردم. چون به شهر باز آمدم، مادرش را خبر کردم.

گفت: در آن شب پسر را در خواب دیدم که در بهشت بود.

گفتم: به عروس خود رسیدى یا نه؟

گفت: اى مادر! در آن ساعت که زخم به من رسید، فرمان آمد تا حورى[اى] از فردوس پیش من آمد. پیش از آن که بر خاک افتادمى در کنار وى افتادم.

این عاشقى عقبى بود.

پانوشت‌:

1- و همسرانى از حور العین دارند، همانند دُرّ در صدف پنهان. سوره واقعه، آیه‌هاى 22 و 23

2- گونه ، رخسار.

3- روشنى؛ درخشندگى .

4- مهر، مهریه؛ پول یا چیز دیگر که هنگام عقد نکاح بر ذمه مرد مقرر مى‌شود.

5- جنگ .

منابع:

1- داستان عرفان – کاظم مقدم

2- تبیان

+کورش زارعی بهجانی دوشنبه 86 آبان 14 12:51 عصر پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

فوتبال از نگاه دکتر علی شریعتی

دکتر علی شریعتی از نادرترین متفکرین اسلامی معاصر بود که دیدی وسیع در امور جامعه‌شناختی داشت. شاید کمتر کسی اطلاع داشته باشد که این دانشمند بزرگ در زمینه‌ی ورزش نیز دارای عمق نگاه و تیزبینی خاصی است که به نوبه‌ی خود جای تامل و شگفتی است. جالب تر آن است که شریعتی علاوه بر "هنر" به استفاده از "ورزش" به عنوان یک پدیده ی اجتماعی که قدرت "جمع کردن" انسانها را دارد، نیز اندیشیده بود.

ایشان به ورزش، به ویژه به فوتبال نگاهی وسیع داشت. متن زیر را بخوانید تا با نگرش او به ورزش هم تا حدودی آشنا شوید.

آقای صغیری از دوستان و یاران نزدیک دکتر علی شریعتی در خاطراتش می‌نویسد:

«یادم است ایامی که در حسینیه‌ی ارشاد بودم، دکتر با جمعی از دوستانش قصد داشت واحد ورزش حسینیه ی ارشاد را هم راه اندازی کند. معتقد بود که امروزه فوتبال به یک پدیده ی اجتماعی مهمی تبدیل شده و این قدرت را دارد که صد هزار نفر را در استادیوم جمع کند . دکتر اعتقاد داشت که چرا ما نباید برای مطرح کردن حرف و پیام خودمان از این فرصت مناسب استفاده کنیم. حتی معتقد بود که باید حسینیه ی ارشاد، تیم فوتبال تشکیل بدهد و فوتبالیست‌های ماهر و مطرح را جذب خود بکند و نیروهای مستعد را پرورش دهد. البته تیم فوتبال تشکیل نشد اما دکتر حتی فکر این کار را هم کرده بود.»